MONTAŻ SŁOWNO-MUZYCZNY Z OKAZJI BOŻEGO NARODZENIA pt. "ŚWIATŁOŚĆ, KTÓRA OŚWIECA KAŻDEGO CZŁOWIEKA..."
Opracowała:
mgr Danuta Witko katecheta w Zespole Szkół im. gen. J. Kustronia w Lubaczowie
Miejsce: Aula
Czas trwania: 40 minut
Liczba osób biorących udział w montażu: 7, zespół muzyczny i chór
Cele: - Wprowadzenie uczestników spotkania w świąteczny nastrój. - Wzmacnianie więzi uczuciowo-emocjonalnych między uczniami i nauczycielami, pracownikami szkoły, zaproszonymi gośćmi. - Podtrzymywanie tradycji i zwyczajów świątecznych.
Dekoracja bożonarodzeniowa (szopka, choinka, stół wigilijny itp.)
Uczestnicy: dyrektorzy szkoły, ksiądz, nauczyciele i pracownicy szkoły, uczniowie oraz zaproszeni goście.
Organizacja: Uczestnicy siedzą przy stole wigilijnym. Uczniowie zgromadzeni wokół szopki.
Potrzebne rekwizyty: - wieniec adwentowy z czterema świeczkami wyeksponowany w widocznym miejscu. - świece z motywem świątecznym, do wręczenia wszystkim uczestnikom spotkania opłatkowego.
Śpiew chóru : "Rorate ceali desuper, et nubes pluant justum" /3x
Uczeń I: Uczeń podchodzi do wieńca adwentowego zapala po kolei cztery świece i mówi:
Zapach gałązek wieńca adwentowego budzi uczucie oczekiwania, a światło świec rozświetla ponurą porę roku. Bardziej świadomie niż kiedykolwiek zapalam pierwszą świeczkę i akceptuję siebie, swoje światło życia, swoje zdolności i upośledzenia. Zapalając drugą świeczkę akceptuję Ciebie takim, jakim jesteś. Trzecia świeczka wyraża moją radość z naszej wspólnoty tutaj. Chciałbym też powiedzieć, że oczekuję od innych tyle samo, ile sam jestem w stanie z siebie dać. Do czwartej świeczki mówię "tak", ponieważ w Jezusie wzeszło dla nas światło, które nawiedzi nas wszystkich .
Uczeń II Ktoś miłowany tu przyjdzie - dobre obejmą nas ręce I będą nasze uśmiechy srebrnym błękitem dziecięce Ktoś miłowany nam powie: tęsknotą waszą zakwitnę Ponad srebrnymi łodziami ujrzycie żagle błękitne Jakże daleko, daleko fala nas życia poniosła. Wszystko się ku nam przybliży: żagle i łodzie i wiosła Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukaże Dawno zgubione radości, imiona wasze i twarze Gwiazdy melodię zaszumią, struny się dźwiękiem rozprzędą Będziemy sami dźwiękami i tą błękitną kolędą.
Uczeń III Gdy już gwiazdy złote na niebie zamigocą, a jedna z nich zakreśli w przestrzeni wielki łuk, niebiańskie jasne wrota uchylą się tą nocą i wśród anielskich pieśni na ziemie zstąpi Bóg. Nie będzie owej nocy nikt cierpiał ni zawodził, Z każdego bowiem łona, ze wszystkich ludzkich gniazd Płynie: Bóg się rodzi!... A pieśń ta pełna mocy w akordy się rozdzwoni pod Stropem złotych gwiazd.
Śpiew: "Bóg się rodzi, moc truchleje Pan niebiosów obnażony, Ogień krzepnie, blask ciemnieje, Ma granice Nieskończony; Wzgardzony, okryty chwałą, Śmiertelny Król nad wiekami! A słowo ciałem się stało I mieszkało między nami." Uczeń IV:
Z Księgi Proroka Izajasza:
" Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków zabłysło światło. Pomnożyłeś radość, Zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, Albowiem Dziecię się nam narodziło, Syn został nam dany. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju".( Iz 9, 1-2.5)
Uczeń V: Cicha noc... Jak przed wiekami, Ciągły cud na nowo: Bóg się rodzi! Będzie z nami! Spełniło się słowo! Myślą swoją się cofamy Do tamtej godziny, Gdy w stajence Betlejemskiej Zabrzmiał pierwszy płacz Dzieciny.
Śpiew: "Cicha noc, święta noc, pokój niesie ludziom wszem, A u żłóbka Matka święta czuwa sama uśmiechnięta, Nad Dzieciątka snem."
Uczeń I: Jest w naszym kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny, Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie, Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie...
Uczeń II: Przy wigilijnym stole łamiąc opłatek święty, Pomnijcie, że dzień ten radosny W miłości jest poczęty; Że jako mówi nam wszystkim Dawne odwieczne orędzie, Z pierwszą na niebie gwiazdą Bóg w naszym domu zasiądzie. Sercem Go przyjąć gorącym, Na ścieżaj otworzyć wrota – Oto co wam każę Miłość, największa cnota.
Śpiew: "To już pora na wigilię, to już czas, A tu jeszcze kogoś nie ma pośród nas, A tu jeszcze, a tu jeszcze ktoś ma przyjść, Bo przy stole wolne miejsce czeka dziś.
Gwiazdo betlejemska, prowadź go przez świat, Żeby razem z nami przy tym stole siadł. Prowadź go tu do nas z tych dalekich dróg, Żeby razem z nami kolędować mógł.
Daj mu światło, bo tak łatwo zmylić ślad, Daj nadzieję, kiedy w oczy wieje wiatr, Strudzonemu, zmęczonemu pomóż iść, Bo samotny nikt nie może zostać dziś..."
Uczeń III: Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia? Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie? Dlaczego śpiewamy kolędy?
Uczeń IV: Dlatego, żeby uczyć się miłości od Pana Jezusa. Dlatego, żeby podawać sobie ręce. Dlatego, żeby uśmiechać się do siebie. Dlatego, żeby sobie przebaczać
Śpiew: "Ten szczególny dzień się budzi, niosąc ciepło w każdą sień. To dobroci dzień dla ludzi, tylko jeden w całym roku taki dzień.
Zmierzchem błyśnie nam promiennie – gasząc w sercach naszych złość – i nadejdzie noc pojednań, tylko jedna w całym roku taka noc.
ref. Choć tyle żalu w nas i gniew uśpiony trwa, przekażcie sobie znak pokoju, przekażcie sobie znak."
Uczeń I: Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego rękę – jest Boże Narodzenie...
Uczeń II: Zawsze kiedy milkniesz, by wysłuchać innych – jest Boże Narodzenie...
Uczeń III: Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa – jest Boże Narodzenie...
Uczeń IV: Zawsze , kiedy rozpoznajesz w pokorze jak bardzo znikome są Twoje możliwości i jak wielka jest Twoja słabość – jest Boże Narodzenie...
Uczeń V: Zawsze, kiedy sam – nie mając wiele – potrafisz dzielić się z innymi i obdarzasz ich radością – jest Boże Narodzenie...
Uczeń VI: Zawsze, kiedy czynisz swoje serce bezpiecznym domem dla przestraszonych, utrudzonych, odepchniętych i wzgardzonych – jest Boże Narodzenie...
Uczeń VII: Zawsze, ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie – zawsze wtedy jest Boże Narodzenie...
Śpiew: "Jakaś światłośc nad Betlejem się rozchodzi. W środku nocy przerażony lud się budzi. Dzisiaj właśnie tutaj Chrystus się narodził. Przyszedł do nas, bo chce zbawic wszystkich ludzi.
Ref.:Teraz śpij Dziecino mała, teraz śpij Dziecino miła Ziemia bogactw Ci nie dałą, bo bez Ciebie biedną była."
Uczeń I: Jezus rodząc się w Betlejem stał się Światłością Świata, Spoglądamy w zadumie na blask świeczek Świeczka płonie bezgłośnie – a w ciszy rodzi się wiele dobrego Świeczka promienieje światłem – a wszelkie ciemności są wobec niej bezsilne Świeczka zużywa się powoli – oddaje nam swe światło i ciepło W blasku świeczki potrafię rozeznać drogę, a Dobra Nowina jaką przyniosło nam Dzieciątko Prowadzi nas i wskazuje właściwy kierunek. Płomienie ogrzewają , zaś zbawczy czyn Chrystusa chroni nas przed chłodem rozpaczy i brakiem nadziei.
Z Ewangelii wg. Św. Jana.( J 1, 1-14) – Ewangelię odczytuje ksiądz.
Śpiew: "Pójdźmy wszyscy do stajenki Do Jezusa i Panienki Powitajmy Maleńkiego i Maryję Matkę jego
Witaj Jezu ukochany Przez patriarchów czekany Od proroków ogłoszony Od narodów upragniony
Witaj dzieciąteczko w żłobie Wyznajemy Boga w Tobie Coś się narodził tej nocy By nas wyrwać z czarta mocy."
Uczeń VI: Szanowni Panowie Dyrektorzy Drodzy Nauczyciele i Pracownicy naszej Szkoły, Koleżanki i koledzy Zechciejcie przyjąć od nas najserdeczniejsze życzenia bożonarodzeniowe............................................................................ ..................................................................... Uczeń składa zgromadzonym życzenia, a następnie uczestnicy Łamią się opłatkiem, składają sobie życzenia, młodzież wręcza gościom i nauczycielom świece z motywem świątecznym wykonane własnoręcznie. Poczęstunek na wzór Wieczerzy Wigilijnej i wspólne śpiewanie kolęd.
mgr Danuta Witko |